Zondag 7 januari, net met de intrede van de eerste echte vrieskou, was het zover: de nieuwjaarsduik van onze duikclub! Wordt er echt gedoken onder dat soort omstandigheden? Nou… ja dus. Er wordt misschien niet zo veel gedoken als in de warme tijden, maar ook ’s winters zijn er genoeg Amphibianen die het water opzoeken. Voor eind februari, begin maart hebben we eigenlijk ook de ijsduikspecialty gepland, ook een reden om te zorgen dat je gewend bent aan koudere omstandigheden.
Op de weg naar de duikstek werden we al verwend. Langs de dijk naast de N59, bij het begin van het Grevelingen Meer bij het Monument Grevelingendam, staan talloze knalroze flamingo’s tot hun knieën in het water. Je denkt al gauw aan warmere streken bij flamingo’s, maar ze overwinteren ook gewoon in het Grevelingen Meer. Zoet water bevriest, maar zout water niet, dus kunnen ze prima aan eten komen. Niet raar opkijken dus, als je zo’n roze groep vogels ziet! Heel mooi. Wel jammer dat je er met een rotvaart langs rijdt.
Half elf ’s morgens kwamen negen Amphibianen aan op de parkeerplaats van duikstek Dreischor in Zeeland. Iedereen werd enthousiast begroet, en er werden allerlei goede en beste wensen uitgewisseld. Vervolgens werd er boven aan de dijk gekeken hoe de omstandigheden waren, en tja, zodra je je hoofd boven de dijk stak voelde je een ijskoude, snijdende wind in je gezicht. Best wel wat golfjes ook. Van andere duikers hadden we te horen gekregen dat het zicht onder water best slecht was. Dat is altijd persoonlijk, wat de een slecht vindt, vind de ander eigenlijk wel oké. Desondanks, beneden op de parkeerplaats werd een keuze gemaakt: of achter de dijk uit de wind omkleden, en voor de dijk in de wind en golfjes duiken, of verkassen naar duikstek Zoetersbout, waar je in de wind staat bij het omkleden, maar het water juist weer wat meer beschut en rustiger is. De keuze viel op Zoetersbout, een klein stukje rijden, van het Grevelingen Meer naar de Oosterschelde.
Daar aangekomen zag het water er inderdaad een stuk rustiger uit. Mooi! Buddy paren werden gemaakt, en dan snel omkleden en het water in! Onderwater koel je zeker af, dus is het verstandig om juist boven water niet teveel warmte te verliezen aan de koude buitenlucht.
Iedereen duikt vandaag in droogpak, maar desondanks, als je het water in loopt voel je uiteindelijk natuurlijk het koude water in je gezicht. En in je handschoenen en onder je cap. En als het goed is, nergens anders, want dat is het voordeel van een droogpak. Als die tenminste ook echt goed zit en niet ergens een lekje heeft. Maar zelfs als je volledig droog blijft, zal na verloop van tijd de kou toch overal doordringen. Voornamelijk handen en hoofd, waar het water wel degelijk in de handschoenen of onder de kap komt. De vingers hebben het meest te lijden en aan het eind van de duik hebben de meesten daar toch in meer of mindere mate last van, zeker als je na de duik boven in de wind met natte handen staat! Het is best lastig om bepaalde handelingen te verrichten met ijskoude vingers. Onder water is het vanwege de redelijk milde winter tot nu toe zo’n 7 graden. Belangrijk om jezelf goed in de gaten te houden, en tijdig aan te geven aan je buddy dat je het koud begint te krijgen. Voordat je het echt koud hebt moet je uit het water zijn. Desondanks maken de meesten alsnog een duik tussen de 45 en 55 minuten, tot 16 meter diep. Goede, warme kleding speelt daarbij een hele belangrijke rol.
Het zicht was ondanks de wind best aardig. Af en toe waren er vlagen met minder zicht, maar we hadden voornamelijk 2 tot heel soms zelfs 3 meter zicht. Nu is het onder water ook winter. Wat er nog leeft, is in winterslaap, uit het zicht. Toch was er meer te zien dan verwacht. Krabben zijn er altijd. En wat kreeften zelfs. We zagen ook veel wittipjes, of hoe de slakken ook heten. Een soort ringsprietslakken. Je zou het als landrot misschien niet denken, maar onder water zijn slakken prachtige sierlijke wezens. Verder zijn er een paar verkleumde grondeltjes gevonden, en kleine zeeanjelieren, altijd mooi.
Een zeedonderpad hangt ondersteboven aan een rots, en is door zijn schutkleuren nauwelijks te herkennen. Zelfs als hij aangewezen wordt moet je toch heel goed kijken voor je hem herkent. Ook zijn er enorm veel zee-appeltjes nu, een soort zee-egeltjes, vol puntige uitsteeksels waar af en toe een schelpje of blaadje wier op blijft zitten. En ook mooi, de nieuwe platworm! Nieuw in de Oosterschelde dan. Elders in de wereld hebben ze al een naam, maar ze zijn pas voor het eerst gezien in Nederland in augustus 2023. Er is gewoon nog geen Nederlandse naam bedacht. In de duikersmond heten ze Flamenco Platwormen, of zelfs Spaanse Danseres (of misschien Zeeuwse Danseres?). En net als onderwaterslakken zijn ook dit prachtige sierlijke beestjes!
Na de duik, als iedereen zich weer warm aangekleed heeft, staan Mark en Leon klaar met heerlijk warme chocolademelk. Daar wordt gretig op aangevallen. Ook op de slagroom. De bus gaat gewoon leeg! En daar blijft het niet bij. Er gaat ook nog een blik knakworstjes in de pan zodat iedereen kan genieten van een broodje warme worst, met saus naar keuze. En een tweede lading wordt ook aangesproken. Heerlijk dat het zo geregeld is! En fijn, want als je ergens honger van krijgt, is het wel van duiken. Zeker in de kou verbrand je enorm veel energie en dat moet weer aangevuld worden.
Als de chocolademelk, worstjes, broodjes, en de stoere verhalen, op zijn, komt er een eind aan deze mooie nieuwjaarsduik. Sommigen gaan naar huis, anderen zoeken nog even een restaurantje op om op te warmen met een bakkie lekker hete thee. En dan op huis aan, waar nog het een en ander goed schoongespoeld moeten worden, en dan opgehangen om te drogen, klaar voor de volgende keer. Dan lekker douchen, warm aankleden en nagenieten van een koude maar mooie duik, in de gezellige warmte van thuis.
