Afgelopen zondag was een epische dag met een mythische achtergrond. Onze Amphibianen bezochten Preekhil, een fraaie duikstek, zowel boven als onderwater!
Vanaf de parkeerplaats is het best een eindje lopen naar de waterkant, over een lange, hobbelige en begroeide dijk. En omdat veel duiken zomers gebeuren is er ook nog eens een warmteaspect met broeiende duikpakken die een rol speelt. Er wordt dan ook veel over Preekhil gesproken, maar relatief weinig gedoken. Hoe langer er niet gedoken is, hoe sterker de verhalen worden, en een mythe is geboren. Clubleden die er nooit zijn geweest horen dan al gauw sterke verhalen over verre duikstekken in onbegaanbaar terrein, waar menig duiker ternauwernood het duikloodje heeft gelegd onder barre omstandigheden.
Tijd voor een fact-check, was het idee! Zondag stonden 7 leden aan de rand van het prachtige natuurgebied. Het weer was goed, de sfeer nog beter, en ja, de wandeling in bepakking naar het water is best pittig. De instap is lastig omdat je over wat keien moet klauteren, maar een aanwezig touw maakte dat een stukje eenvoudiger.
Maar onderwater was het misschien nog wel mooier dan boven water. Het water was zo’n 18 graden, makkelijk 5 meter zicht, lekker licht door het zonnetje, veel kreeften, veel sponzen, en vooral veel ringsprietslakken en andere slakken. En even een zeehond aan de oppervlakte.
Na een zonovergoten lunch in de vrije natuur, met broodjes hotdog, werd koers gezet naar duikstek ’t Dolfijntje. Het plan was om onderwater naar de mosselculturen te zwemmen. Vanaf de instap een flink eind. Het zicht was best wel matig, en de afstand groot. Zo’n twintig minuten werd er flink doorgezwommen door een groene waas met minder dan twee meter zicht, een goede oefening navigeren op kompas en diepte. Maar het doel werd bereikt! Daar hingen de touwen, volgegroeid met mosselen die het water zuiveren en heerlijk helder zicht opleveren. Dat was het idee, dus. Helaas waren de mosselen geoogst, de touwen leeg, en het zicht geen centimeter beter. Slechts één enkele mossel werd gevonden in de eindeloos lange rijen touw. Na een traantje van ontroering te hebben gepinkt bij deze onvergetelijke mossel werd de terugreis ingezet.
Overigens is er ook nog een Sepiola gespot. Een grappig, klein dwerginktvisje dat niet groter wordt dan een muisje, en die met name in deze hoek van Het Grevelingenmeer relatief vaak gezien wordt.
Algehele indruk van de dag in twee quotes:
Het was episch!
&
Vergeet de hotdogs niet.